ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΩΛΗΝΩΝ ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΠΙΕΣΗΣ
Αντιθέτως, στην κατάδυση τεχνικής μορφής οι δύτες συχνά επιλέγουν πολύ μακρύ σωλήνα για το κύριο πρώτο στάδιο στον ρυθμιστή τους τυλιγμένο γύρω από το σώμα τους, ενώ ένας κοντός σωλήνας είναι αγκιστρωμένος γύρω από τον λαιμό και εδράζεται κάτω από το πηγούνι του δύτη.
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ο τεχνικός δύτης ξετυλίγει και απομακρύνει το μακρύ σωλήνα που αναπνέει από το στόμα του και τον προσφέρει στον δύτη που χρειάζεται αέρα. Στη συνέχεια παίρνει τον εφεδρικό ρυθμιστή με τον κοντό σωλήνα που βρίσκεται κοντά στο στόμα του για την δική του αναπνοή. Έτσι αυτομάτως έχουμε 2 τεχνικές στη διαδικασία της υποβρύχιας συντροφικής αναπνοής με ξεκάθαρα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα εκατέρωθεν.
Είναι μερικές φορές, ευκολότερο να χρησιμοποιήσετε μία κλασική διαμόρφωση κοντού σωλήνα, όπως αυτή στην κατάδυση αναψυχής λόγω του γεγονότος ότι ο δύτης δεν χρειάζεται να απομακρύνει τον ρυθμιστή του από το στόμα ενώ μοιράζετε αέρα με έναν δύτη που έχει ανάγκη σε αέρα. Είναι επίσης χρήσιμο, καθώς μειώνει την πιθανότητα εισροής νερού ή και πνιγμού κατά την εναλλαγή των ρυθμιστών πίεσης, καθώς επίσης και την πιθανότητα βαροτραύματος των πνευμόνων που μπορεί να προκληθεί από το κράτημα της αναπνοής κατά την διάρκεια της συντροφικής αναπνοής και μέχρι ο δύτης να βάλει τον ρυθμιστή στο στόμα του, κρίνεται δε αρκετά επικίνδυνο σε ακραίες κυρίως καταστάσεις πανικού όταν συνυπάρχει και απότομη – ανεξέλεγκτη ταχύτητα ανάδυσης στην επιφάνεια.
Ένας μακρύς σωλήνας από τη άλλη θα πρέπει να έχει ένα αξιοπρεπές μήκος, κυρίως κρίνεται απαραίτητο από 2 μέτρα και επάνω. Εάν ο δύτης είναι ψηλός, είναι σκόπιμο να χρησιμοποιηθεί ένας ακόμη μακρύτερος σωλήνας. Ομοίως, ένας μικρόσωμος δύτης μπορεί να αισθάνεται πιο άνετα με έναν τροποποιημένο πιο κοντό σωλήνα. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι μπορεί να χρειαστεί να μοιραστεί τον αέρα με ένα ψηλότερο άτομο. Βλέπουμε ότι στην τεχνική κατάδυση οι παράμετροι αλλάζουν και όλα είναι τροποποιήσιμα και προσαρμοσμένα στις πραγματικές ανάγκες που πηγάζουν μέσα από την εξειδίκευση. Μερικοί δύτες χρησιμοποιούν και ολιστικές - απόλυτες μεθόδους και εκπαιδεύονται αποκλειστικά επάνω σε αυτές.
Έχει υποστηριχθεί ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό δύτες αναψυχής που έχουν ξεμείνει από αέρα αυτόματα γυρίζουν σε πανικό (ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του καθενός) και η πρώτη κίνηση θα είναι να αρπάξουν το ρυθμιστή του συντρόφου τους από το στόμα και όχι να ζητήσουν με σήμα ήρεμα τη συντροφική αναπνοή ή ακόμα να πάρουν το εφεδρικό δεύτερο στάδιο του συντρόφου τους. Συνιστάται πλέον ακόμα και οι δύτες αναψυχής να είναι προετοιμασμένοι για μια τέτοια κατάσταση και να είναι πάντα έτοιμοι να περάσουν με ήρεμο τρόπο τον ρυθμιστή στο στόμα του δύτη που βρίσκεται σε ανάγκη.
Η χρήση ενός μακρύ σωλήνα κρίνεται λοιπόν ευεργετική για κοινή χρήση, ειδικά κατά τη διάρκεια της ανάδυσης, όπου ένας μικρότερος σωλήνας θα μπορούσε να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους δύτες, να μην νιώθουν άνετα μεταξύ τους, να τραβιέται το επιστόμιο του ρυθμιστή από το στόμα, τα πέδιλα τους να μπλέκονται υποβρυχίως. Ο μακρύς σωλήνας θα επιτρέψει μια πιο ήρεμη ανάδυση, γεγονός που καθιστά ευκολότερο για τους δύτες να κολυμπήσουν στο πλευρό του συντρόφου τους άνετα και ελεύθερα. Επίσης, καθίσταται αναγκαίο για καταδύσεις σε ναυάγια ή σπήλαια όπου και έχει αρχικά εφαρμοστεί και προέρχεται. Παρά το γεγονός ότι κοντοί σωλήνες χρησιμοποιούνται περισσότερο σε καταδύσεις αναψυχής, εντούτοις θα υπάρξει πρόβλημα εάν οι δύτες πρέπει να μοιραστούν την παροχή αέρα, ενώ προσπαθούν να κολυμπήσουν μέσα από στενούς χώρους. Αυτό δεν θα ήταν δυνατό με έναν κοντό σωλήνα.
Μια μεγάλη διαμάχη διαφαίνεται στο ερώτημα ως προς το αν είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε ένα κοντό ή μακρύ σωλήνα στη διαμόρφωση του ρυθμιστή πίεσης. Κάποιοι δύτες πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να εκπαιδευτούν από την αρχή στη χρήση ενός μακρύ σωλήνα. Έτσι αν ποτέ θελήσουν να περάσουν στην τεχνική κατάδυση, θα είναι ήδη εξοικειωμένοι με τη χρήση του και θα πρέπει να επικεντρωθούν μετά μόνο στις τεχνικές δεξιότητες.
Συνολικά, φαίνεται ότι ο μακρύς σωλήνας είναι πραγματικά καλύτερος για καταδύσεις αναψυχής, καθώς και για τεχνικές καταδύσεις, αλλά κάθε δύτης θα πρέπει να κάνει μια επιλογή με βάση την προσωπική του προτίμηση. Το σίγουρο είναι πλέον ότι γίνεται επιτακτική η ανάγκη να εκπαιδευτεί κανείς και στις 2 τεχνικές. Ήδη τον τελευταίο καιρό οι οργανισμοί πιστοποίησης αυτοδυτών διδάσκουν και αναφέρουν και τις 2 τεχνικές δεξιότητες στην εκπαίδευση καθώς παρατηρείται το φαινόμενο δύτες με διαφορετική διαμόρφωση εξοπλισμού, διαφορετικών σχολών και διαφορετικής φιλοσοφίας να βρίσκονται μαζί (κυρίως σε καταδυτικά ταξίδια) και να βουτάνε σε μια ομάδα.
Πρωτότυπο Άρθρο του Κώστα Ανδρεάδη ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου